Dziś wielu mówi, że Kościół powinien stać się bardziej otwarty, a ja się zastanawiam czy jeszcze bardziej się da? Wyobraźmy sobie taką oto zmyśloną historyjkę:

Do prezesa klubu szachowego przychodzi pan Iksiński i prosi o to, żeby mu wystawiono zaświadczenie, że jest znanym prezesowi graczem w szachy. Na pytanie czy od czasu do czasu bywa w klubie? Odpowiada, że nie.

• Ale umie pan grać?
• Nie.
• A choć ogólne zasady tej królewskiej gry pan posiadł?
• Oczywiście!
• Zatem wie pan jak zbudowana jest szachownica?
• Nie.
• To może zna pan ruchy poszczególnych pionów?
• Nie.
• Hm, a w ogóle chciałby się pan nauczyć grać?
• Nie, ja tylko potrzebuję zaświadczenie!

Gdy w zaistniałej sytuacji prezes odmawia, pan Iksiński kipi z oburzenia, wyzywa prezesa od najgorszych, zarzuca mu chciwość i sprzeniewierzenie się obowiązkom służbowym.

Myślę, że większość osób po zapoznaniu się z tą historią zgodzi się, że delikatnie mówiąc, pan Iksiński jest człowiekiem mającym problemy z racjonalnym myśleniem. Jednakże kiedy analogiczna sytuacja ma miejsce w Kościele, opinie są zgoła inne. Proboszcz robiący w podobnej sytuacji „trudności” jest krytykowany, uznaje się go za  czepialskiego, że rzuca porządnym ludziom kłody pod nogi, utrudnia proste sprawy i w ogóle jest złym księdzem, bo jak można odmawiać dziecku chrztu, albo pierwszej komunii? Młodym ślubu w Kościele? Mało komu w takich sytuacjach przyjdzie do głowy, żeby postawić się w tej sytuacji w roli księdza, w roli jaką ma spełniać Kościół.

Kiedy podczas chrztu świętego rodzice i rodzice chrzestni zapewniają, że zobowiązują się wychowywać dziecko zgodnie z zasadami wiary katolickiej, a wszyscy wiedzą, łącznie ze stojącym przy ołtarzu księdzem, że to kłamstwo, że to tylko taki teatrzyk, chucpa, to ów ksiądz majestatem Kościoła Katolickiego świadczy o nieprawdzie.

Kiedy młodzi przed ołtarzem udzielają sobie sakramentu małżeństwa, a wszyscy wokół wiedzą, że są tam, bo taka moda, zwyczaj, zdjęcia na Facebooku i z wiarą katolicką ta ceremonia nie ma nic wspólnego, to w majestacie Kościoła Katolickiego sankcjonuje się kłamstwo.

Podstawową funkcją każdego sakramentu jest to, że ma on nas przemieniać. Czy kłamstwo ma taką moc? Nie, kłamstwo ma moc konserwującą starego człowieka, baczy, by wszystko było po staremu, by nic się nie wydało. Skoro nasza wiara nas nie zmienia, to po co ona w ogóle jest? Bo tak wypada? Wszyscy tak robią?

Wielu dziennikarzy dziś stara się „podpuścić” hierarchów i bez przerwy pytają: „Co Kościół ma w takiej a takiej sprawie do powiedzenia?”; „Czemu w takiej a takiej sprawie Kościół milczy?”. Ci, trochę jak małe dzieci, łapią się na haczyk i co i rusz publikują jakieś oświadczenia. Jeśli kogoś interesuje, co Kościół ma do powiedzenia w danej sprawie, może by tak sam sprawdził. Dowiedział się. Zadał sobie trochę trudu. Łatwo to jest w sklepie: kupujesz, płacisz i masz. Kościół to jednak nie jest instytucja usługowa, wbrew temu co część Polaków o nim sądzi.

Wiele osób wysuwa wobec samego Boga swoje pretensje. „Dlaczego Bóg się na coś takiego godzi?”;”Dlaczego Bóg na coś takiego pozwala?”;”Dlaczego mnie to spotkało?” Niby skąd ja mam to wiedzieć? Czy ja jestem rzecznikiem prasowym Pana Boga? Masz do Niego pretensje? Sam z Nim pogadaj, sam Mu je przedstaw! Dlaczego oczekujesz, że ja to za ciebie załatwię, że załatwi to za ciebie Kościół bez twojego wysiłku?

Ktoś może sobie pomyśleć, że marzy mi się jakiś elitarny klub przyjaciół Jezusa, że może i to by był jakiś sposób, ale na pewno nie byłby to już Kościół Powszechny. Czy jednak Kościół, który firmuje nieprawdę to Kościół Jezusa Chrystusa? Czy Kościół, który sakramenty godzi się traktować jak obyczaj i to o zupełnie świeckim charakterze, to jeszcze Kościół Święty?

Kościół, który chce nawracać musi w pierwszym rzędzie dbać o swoje własne nawrócenie i nie chodzi tu wcale o „zdrowy egoizm” tylko o wiarygodność. Kościół, który chce pouczać musi sam dawać przykład. Kościół, który zarzuca temu światu i jego modnym ideologiom kłamstwo musi sam być Prawdą, innej drogi nie ma. Otwartość Kościoła już dawno temu „przerobili” protestanci, efekt jest taki jak widać. Po co mamy więc wywarzać drzwi już dawno temu otwarte? Może właśnie przyszedł czas, by te drzwi porządnie zamknąć.

Zamiast biegać za światowymi modami ubrani na kolorowo i krzyczeć: „Patrzcie jacy jesteśmy fajni, sympatyczni i nowocześni”, powinniśmy już raczej głosić:”Jesteśmy słabi i grzeszni, gorsi od was, bo od tego, kto wiele dostał, więcej się będzie wymagać, ale jeśli chcesz przyjdź, zapukaj, otworzymy ci!”